 |
| Yalnızlaşmak eşittir huzur |
İnsan bazen yoğun yaşamından uzaklaşmak ister. İstemesine ister de etrafındakiler ister mi ? Ben her zaman insanların kendilerine zaman ayırmalarının taraftarıyım. Bir insan herkesi mutlu etmek zorunda değil. İnsanlarında kendilerine göre bir düzeni var. Sırf biri kırılmasın diye sevmediğiniz şeyi yapmak zorunda değilsiniz. Bu ideallerinizin olduğu anlamına gelmez, hoşlanmıyor olabilirsiniz veya ortamı sevmediğiniz anlamına gelebilir.
Aslında herkesin içinde yalnızlaşmak vardır. Bu yalnızlaşmak çevremizde hiç bir insan olmasın anlamına gelmiyor. İlla arkadaşlarımız olacak bunlar bizim hayatımızı karartanlar değil, yanımızda duranlar olması gerekiyor. Hepimizin içinde aslında bir “huzur” arayışı vardır. Hepimiz şöyle cümleler kurmuşuzdur veya duymuşuzdur illa; “Keşke bir emekli olsam da şöyle müstakil bir evde yaşasam da kimse bana karışmasa veya param olsa da şöyle bir Ege’ye yerleşeceksin şöyle ev yapacaksın ooo mis gibi” cümleler kurarız veya duyarız.
$ads={1}
Aslında bu bir nevi yalnızlaşmaktır. İnsanlar ve yaşantımız arasında o kadar sıkışıp kaldık ki insan şöyle bir rahat nefes almak istiyor. Bu da çevremizde bulunan bizi boğan, küçük düşüren vb. insanlarla muhabbeti kesmekle olur. Her ne kadar yıllardır arkadaşınızda olsa size negatif enerji veriyorsa direk bitireceksiniz. Bitirmezseniz siz bitersiniz, bunu unutmayınız.
Arkadaş dediğiniz sizin her zaman yanınızda durandır. Herkesin yaşantıları bir değil, bugün yanımızda olan insanlar yarın yanımızda olmayabilir. Olmasa veya mesafelerde girse güzel ayrılmak her zaman en iyisidir. Ne kadar iyi olursanız olun, insanlardaki karakteriniz onlarda bıraktığınız en son görünümünüzdür.